
Folías, Chaconas, Grounds, Variacións y Diferencias .
Música de Monteverdi, Caccini, Pachelbel, Gaspar Sanz y otros, incluyendo las famosas Folías gallegas de Santiago de Murcia, que sin duda cruzaron el Atlántico.
Julia Cea -Canto.
Víctor Illán - Guitarra barroca.
Ramón Pérez-Sindín Blanco - Clave.
Pablo Ruibal -Violas da gamba.
------------------------------------------------
Otros programas
Música española e italiana en el Siglo de Oro.
Juan Hidalgo: Esperar, sentir, morir
Jose Marín: No piense Menguilla
Gaspar Sanz : Canarios
Girolamo Frescobaldi : Si l’ aura spira
Juan Hidalgo: Antorcha brillante
Diego Ortiz: Recercada I sobre La Spagna
Alonso Mudarra: Fantasía X que contrahaze la harpa en la manera de Ludovico
Diego Ortiz: Recercada II sobre La Spagna
Juan Hidalgo: Ay que me río de amor
Jose Marín: Ojos pues me desdeñáis
Diego Ortiz : Recercada I sobre el Passamezzo antico
Gaspar Sanz: Xácaras
Claudio Monteverdi: Si dolce el tormento (IX libro de madrigali)
La Xácara busca rememorar as sonoridades dos Séculos de Ouro, a época de El Quijote, a novela picaresca ou a era dourada do teatro de Lope de Vega, sen dúbida un dos períodos artísticos máis apaixoantes da Historia. É tamén neste período cando aparece en Italia o fenómeno operístico, baseado principalmente na seconda prattica de Monteverdi, a monodia acompañada, unha melodía acompañada de acordes, unha textura que foi e segue sendo hoxe, predominante na música occidental.
La Xácara busca rememorar las sonoridades de los Siglos de Oro, la época del Quijote, la novela picaresca o la era dorada del teatro de Lope de Vega, sin duda uno de los períodos artísticos más apasionantes de la Historia. Es también en este período cuando aparece en Italia el fenómeno operístico, basado principalmente en la seconda prattica de Monteverdi, la monodia acompañada, la melodía acompañada de acordes, una textura que ha sido, y sigue siendo hoy, predominante en música.
El grupo aspira a crear un un espacio de experimentación, una manera de disfrutar del placer del aprendizaje constante, algo que intenta transmitir de modo sencillo a sus oyentes. Esencial es en este sentido la búsqueda de ese sonido perdido que no debe ser reconstruido de manera única o dogmática y esencial es también la contextualización literaria y social de esa música tan lejana, cuyo conocimiento acercará esta sonoridad a nuestros oídos actuales.
El repertorio de la Xácara es variado y flexible, abarca fundamentalmente música vocal e instrumental española e italiana del XVI y XVII, especialmente aquélla que se tocaba en el teatro a modo de entremeses entre los actos de los dramas y las comedias, pero la mirada abarca también otros campos y culturas: arias, danzas, canzonettas de la Commedia dell Arte, ricercares instrumentales o airs de cour, el objetivo principal es lograr un programa de contenido histórico que resulte a la vez ameno.